چالش روز هفتم

از دوران نوجوانی عادت داشتم به نوشتن...اما در یک سال اخیر این عادت از سرم افتاده بود. در این یک سال حس میکردم یک چیزی در زندگی ام سر جایش نیست، اما متوجه نبودم که جای نوشتن چقدر در زندگی ام خالی است. وقتی در چالش سی روزه شروع کردم به نوشتن، در ابتدا جمله بندی ها هم برایم سخت بود، اما بعد از ۲-۳ روز جملات و کلمات ناخودآگاه به ذهنم می آمدند و تایپ میشدند.  

بهترین فایده ای که نوشتن برای من دارد این است که میتوانم احساساتم را هرچه که هست: شادی، غم، ترس، خشم، امید... همه را ابراز کنم. من فکر میکنم حرف زدن یکی از بزرگترین نعمت هایی است که خداوند به انسان عطا کرده. آدم با این حجم از احساس، اگر نتواند آن ها را ابراز کند، زندگی برایش خیلی سخت میشود.

خوشحالم که دوباره مینویسم و دارم سعی میکنم تا نوشتن برایم دوباره تبدیل به عادت شود.

چالش روز نهم...